جهت بررسی تاریخ صدر اسلام و تطابق عصر حاضر با آن دوران لازم است که چهار دوره امامت را بررسی کنیم. این چهار دوره از نخستین روز رحلت پیامبر(ص) به وجود آمد تا زمان شهادت امام حسن عسکری(ع)

ویژگی دوره اول: سکوت و یا همکاری

دوره اول، دوره سکوت و همکاری امام علی (ع) با قدرت‌هایی است که در واقع حکومت را غصب کردند. جامعه نوپا و تازه متولد شده اسلام نیاز به یک حمایت همه جانبه در مقابل دشمنان قدرتمند داخلی و خارجی داشت و از آنجا که این جامعه نوپا، قدرت مقاومت در مقابل دشمنان قدرتمند و ضربه خورده خارجی و منافقین داخلی را نداشت، امام جامعه می‌بایست با حاکمیت همکاری و یا در مقابل آنان سکوت کنند تا بتوانند در یک فرصت مناسب جامعه را به همان اعتقادات زمان پیامبر(ص) برگرداند. جریان احراق بیت و شهادت دردانه پیامبر خدا برای حفظ آنچه نبی اکرم(ص) انجام داده بود، برکسی پوشیده نیست.

در بررسی سلسله‌وار تاریخ و نه به صورت منفک و جدا از هم، در جریان غصب خلافت امیرالمومنین علی(ع)، حضرت زهرا(س) در بستر بیماری بیانات ارزشمندی دارند که به زنان مدینه می‌فرمایند:

اگر مردم ولایت امیرالمومنین را می‌پذیرفتند، آنها را به سمت جاده حق سیر می‌داد، بدون اینکه آزاری برای مردم پیش آید. آنها را به سرچشمه زلالی می‌برد که از آب مملو بود و همه را سیراب می‌کرد. اگر مردم ولایت امام علی(ع) را می‌پذیرفتند، همه را در امور دین و دنیا سیراب می‌کردند. در واقع حضرت زهرا به این آیه استناد کردند که «و لو اهل القری آمنو و اتقوا لفتحنا علیهم برکات من السماء و الارض و لکن کذبوا فأخذناهم بما کانوا یکسبون» (اعراف آیه 96)

حضرت زهرا چون از معصومین (ع) هستند و با توجه به علم الهی صحبت می‌کنند و از حوادث آینده مطلع می‌باشند، از لفظ (لو) استفاده می‌کنند، که در امور ممتنع الوقوع استفاده می‌شود و با استناد به همین آیه می‌فرمایند: «اگر مردم به خدای متعال و ولی الهی ایمان می‌آوردند و از پیروی ولی طاغوت تقوا پیشه می‌کردند، برکات آسمان و زمین بر آنها نازل می‌شد و همه نعمت‌ها به همه مردم می‌رسید ولی چنین اتفاقی محقق نشد و لذا خسارت‌های عظیمی به امت وارد خواهد شد»