تمدن غرب با طرح توسعه پایدار و همه جانبه مدعی تامین تمامی نیازهای بشری است و برای رسیدن به این هدف، تمام عرصه‌های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی را براساس شاخص‌های کمی و مطلوبیت‌های مادی خود، مدیریت می‌کند.

اما آنچه در واقعیت اتفاق افتاده تحمیل شکل جدید و مدرنی از دنیا پرستی به بشریت است که انسان‌ها و امت‌ها را در همه ابعاد زندگی به سجده و انقطاع در برابر آثار ماده وادار می‌نمایند. لذا قدرت کفر و هجمه‌ی آن به اسلام امروزه در مقیاس یک تمدن جهانی و ظهور و بروز یافته است.

اما در مقابل نظام جمهوری اسلامی با وجود ایجاد جهت‌گیری الهی برای اداره کشور و تداوم آن و کسب دستاوردهای سیاسی امنیتی و دفاعی در مقابل کفر جهانی، در شرایط اضطرار علمی قرار گرفته است و با خلاء تئوریک در برابر علوم انسانی کاربردی در غرب مواجه است.

به عبارت دیگر عدم ارائه نسخه دینی برای اداره کشور، عمل به نسخه غربی را اجتناب ناپدیر کرده و باعث ایجاد ناهنجاری های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در جامعه شده است.

کتاب بررسی سه تئوری تولید ثروت، اطلاع و قدرت در سبک زندگی غربی و سبک زندگی اسلامی با هدف رفع نیازهای تئوریک نظام اسلامی در مقوله سبک زندگی در سه فصل نوشته شده است.

در فصل اول به نقد و نقض سبک زندگی غربی پرداخته می‌شود و بیان می‌شود این سبک زندگی در سطح مدیریت توسعه با سه تئوری تولید ثروت، اطلاع و قدرت شکل جدیدی از آیین دنیا پرستی را بر بشریت تحمیل می‌کند و با ارائه تحلیل دقیق از ابعاد درگیری انقلاب اسلامی با تمدن غرب، چالش‌های نفوذ سبک زندگی غربی در ساختارهای نظام مطرح می‌شود.

در فصل دوم با اشاراتی در مورد فلسفه” تاریخ، فلسفه تکوین و فلسفه جامعه” براساس عقلانیت دین محور، مبانی طراحی سبک زندگی اسلامی مطرح شده است تا زیرساخت طراحی سه تئوری الهی تولید ثروت،اطلاع و قدرت مشخص گردد.

فصل سوم به طراحی سبک زندگی اسلامی در وضع مطلوب و دوران گذار می‌پردازد و راهکارهای تغییر جهت حاکم بر ساختارهای سیاسی، فرهنگی و اقتصادی غربی را بیان می‌کند تا حرکت به سوی تمدن الهی امکان پذیر گردد.

کتاب بررسی سه تئوری تولید ثروت، اطلاع و قدرت در سبک زندگی غربی و سبک زندگی اسلامی با هدف رفع نیازهای تئوریک نظام اسلامی در مقوله سبک زندگی در سه فصل نوشته شده است.

در فصل اول به نقد و نقض سبک زندگی غربی پرداخته می شود و بیان می شود این سبک زندگی در سطح مدیریت توسعه با سه تئوری تولید ثروت، اطلاع و قدرت شکل جدیدی از آیین دنیا پرستی را بر بشریت تحمیل می کند.

و با ارائه تحلیل دقیق از ابعاد درگیری انقلاب اسلامی با تمدن غرب، چالش های نفوذ سبک زندگی غربی در ساختارهای نظام مطرح می شود.

در فصل دوم با اشاراتی در مورد فلسفه” تاریخ، فلسفه تکوین و فلسفه جامعه” بر اساس عقلانیت دین محور، مبانی طراحی سبک زندگی اسلامی مطرح شده است تا زیرساخت طراحی ۳ تئوری الهی تولید ثروت،اطلاع و قدرت مشخص گردد.

فصل سوم به طراحی سبک زندگی اسلامی در وضع مطلوب و دوران گذار می پردازد و راهکارهای تغییر جهت حاکم بر ساختارهای سیاسی، فرهنگی و اقتصادی غربی را بیان می‌کند تا حرکت به سوی تمدن الهی امکان پذیر گردد.

برای کسب قدرت و ساقط کردن حاکمیت و پدید آوردن انقلاب در قرن بیستم دو تئوری مطرح است:

نبرد مسلحانه

به نیروی نظامی، خرید و نگهداری سلاح و آموزش های مرتبط وابسته است.

مبارزات پارلمانتاریستی

به رسانه، تحزب، انتخابات و رایزنی با قدرت های جهانی برای فشار به حکومت مرکزی تکیه دارد.

امام خمینی به هیچ یک از این دو مسیر علمی گرایش نداشت و عرف سیاسی متداول در جهان برای کسب قدرت را نپذیرفت.

همچنین از ادبیات تخصصی حوزه و دانشگاه بهره نبرد زیرا ادبیات تخصصی حوزه فاقد ظرفیت مدیریت قیام بود و ادبیات تخصصی دانشگاه با وجود کارآمدی در این زمینه هویت مادی، غیر اخلاقی و غیر دینی داشت.

لذا می گوییم انقلاب اسلامی یک آیه عقلانی است. یعنی حضرت امام با عقلانیتی دین محور که حاصل عنایت خواسته ی حضرت ولی(عج) بود به راهبری نهضت و قیام ملت ایران پرداخت.

در زیارت وارث خطاب به حضرت سیدالشهدا عرض می کنیم: «السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ آدَمَ صَفْوَةِ اللَّهِ السَّلامُ عَلَيْكَ يَا وَارِثَ نُوحٍ نَبِيِّ اللَّهِ … » در این زیارت حسین بن علی وارث انبیا خطاب می شود.

انبیا الهی چه حرکتی را به میراث گذاشتند؟ قرآن کریم با آیات سوره اعراف در رابطه با حرکت انبیا الهی می فرماید: با بعثت حضرت نوح و دعوت ایشان به خداپرستی ملأ و مُترفین اولین مخالفان آن حضرت هستند. در بعثت حضرت هود، حضرت صالح، حضرت لوط، حضرت شعیب و درباره حضرت موسی اولین مخالفت ها از جانب ملأ یا همان طبقه اجتماعی حاکم بر جامعه است.

آیا این مخالفت ها می تواند به این معنا باشد که حرکت و به بعثت انبیا الهی قبل از هر چیز، یک نهضت اجتماعی در برابر قدرت عینی کفار و توان اجتماعی آنان بوده است؟ انبیا الهی در مقابل کفر عینی مبعوث می شدند. کفر به خدا صرفاً یک امر ذهنی و فردی نیست طاغوت و فرعون های زمانه با ایجاد ساختار ها و روابط اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مردم از نور به سمت ظلمات می ‌کشاندند.

لذا برای نجات مردم از دست آنان بایستی نظم مادی طاغوت را به چالش کشید و بت آنان را شکست. لذا انبیا الهی در مقابل آنها مأمور به ایجاد قدرت عینی و اجتماعی برای خدا پرستی بودند. پس اولین وظیفه و مأموریت تمام انبیای الهی پرچمداری خداپرستی عینی در مقابل وضعیت عینی کفر کردن در عالم بیرونی و زندگانی بشریت است.

امام حسین نیز وارث این مأموریت بود. به او حمله ور شدند و او را با شدت و قساوت کشتند چرا که ساختارهای اجتماعی و عینی کفر و نفاق را هدف گرفته بود.

امروزه به برکت هوشیاری و بصیرت مقام معظم رهبری با طرح سفارش تحول در علوم انسانی، الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت و گام دوم انقلاب زوایای مهمی از عمق خباثت دستگاه کفر و نفاق در عرصه های عینی اداره جامعه برای ما مسلمین آشکار شده است. این گونه نیست که کفر در ذهن خودش به انکار خدا بپردازد بلکه بر اساس این انکار جامعه سازی می کند و روابط اجتماعی و اقتصادی را در عینیت زندگی به وجود می آورد و ذائقه مردم را به سمت ظلمات می برد.

محرم و عاشورا بزرگترین آیه ی الهی برای دعوت به خدای متعال، برای پیشبرد امت اسلام در طول تاریخ است. آیا ممکن است وفای عهد ما با قیام امام حسین علیه السلام در مواجه ما با چالش ساختارهای اجتماعی و اقتصادی وارداتی از نظام کفر در قالب های برنامه های توسعه یا مدل های اداره جامعه تعریف شود؟ 

برای یافتن پاسخ این سوالات قسمت های بعدی این مجموعه را دنبال نمایید.

برای رهبران کفر و نفاق چه ضرورتی داشت که لشکری بالغ بر ۳۰ هزار نفر را برای حمله ور شدن به امام حسین و یاران اندک ایشان بسیج کنند؟ و حتی چرا انقلاب اسلامی از آغاز پیروزی به طور بی سابقه ای مواجهه با انواع اقسام حملات نظام کفر جهانی در عرصه‌های نظامی، امنیتی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی شده است؟

سیدالشهدا می دانست که با آغاز حرکت برای اصلاح جامعه در حقیقت در مقابل رؤسا و صاحبان ساختارها و روابط سیاسی، فرهنگی و اقتصادی آن جامعه قرار می گیرد. امام حسین علیه السلام علاوه بر دریافت دعوتنامه های بسیار، خود نیز به چند نفر از رؤسای قبایل بصره نامه نوشت و آنها را به یاری خود دعوت کرد.

یکی از این رو رؤسا احنف بن قیس بود. احنف بن قیس به نامه حضرت پاسخ نداد ولی در توضیح خود برای همراه نشدن با امام جمله ای گفت: ما خاندان علی بن ابی طالب را آزموده و تجربه کرده‌ایم. در نزد این خاندان از سیاست ورزی برای حفظ سلطنت و از جمع آوری مال و ثروت و حیله و مکر در جنگ خبری نیست.

از علت های اساسی همراهی نکردن مردم نسبت به قیام امام حسین علیه السلام ساختارهای اقتصادی آن دوران است که در این عبارت احنف بن قیس بر آن تاکید می شود. در دستگاه ولایت و امامت جمع آوری مال دنیا و پول و تمرکز ثروت نیست.

امروز جامعه اسلامی با چه ساختار های اقتصادی مواجه است که نظام اسلامی و شعار عدالت علوی رهبران انقلاب را به چالش می کشد و با ایجاد تبعیض های گسترده مردم را به ستوه می آورد؟

امروزه نه تصمیمات یک فرد و شخص خاص بلکه این معادلات علم اقتصاد متناسب با نظام سرمایه داری است که اختلاف طبقاتی و تبعیض را علمی و تئوریزه می‌کند و آن را به عنوان یک امر منطقی و حتی ضروری برای مسئولان و تصمیم‌گیران جلوه می دهد. ساختارهای اقتصادی که امروز که تجمع و تمرکز ثروت را به سود یک قشر خاص سرازیر می کند و موجب ایجاد اختلاف طبقاتی در جامعه می شود. در ساختار شرکت ها، بانک ها و برنامه های توسعه، محقق شده است.

البته باید توجه داشت که علی رغم الگوی مصرف بسیار زاهدانه ائمه اطهار، بالاترین سطح از تولید را ایشان داشتند. درآمد امیرالمومنین از کشاورزی در سال ۴۰ هزار دینار طلا بود و به قیمت های روز حدودا معادل ۱۴۰۰ میلیارد تومان است اما همه را صدقه می داد. چرا که فقرای بسیاری ناشی از فاصله طبقاتی ساختارهای اجتماعی خلفا وجود داشت.

رفتارهای اقتصادی بی نظیر امام علی علیه السلام نشان داد که اقتصاد در نظام اسلامی علاوه بر اوج تولید اقتصادی ملازم با مصرف مصرفانه و زندگی اشرافی نیست.

امام حسین(ع) علیه چه حرکتی افشاگری کرد که علیه او با این شدت و قساوت حمله ور شدند؟

تجمع مومنین در عزاداری ها یک فرصت است برای شناخت حیله های جامعه کفر و نفاق و افشای ساختارهای آن و مطالبه گری برای ایجاد ساختارهای الهی.

ساختارهای اقتصادی قاتل امام

چگونه امتی که به اسلام و رسول خاتم انتساب داشت به فرزند پیامبر حمله‌ور شد؟

امام حسین در خطبه ای خطاب به لشکریان ابن سعد فرمود: شکم‌های تان از حرام پر شده.

منظور حسین بن علی از مال حرام چیست؟

در آن دوران امپراطوری ایران و روم مظهر دنیا پرستی و کفر آشکار بودند. پس از فتح ایران و روم علاوه بر غنیمت های گرانب ها که از جهاد با کفار به دست می‌آمد، شیوه های مدیریتی و سلطنتی و همچنین سبک زندگی امپراطوری کفر وارد زندگی اجتماعی مسلمانان شد.

این غنیمت های عظیم بر اساس نظام طبقاتی کفرآلود میان مردم توزیع می شد که به آن عطاء و رزق می گفتند. یعنی معاش و مایملک و زندگی مردم کوفه و جامعه اسلامی در یک دستگاه طبقاتی قومی و قبیله ای و از طریق نظام عطایا و ارزاق تأمین می شد.

در این فضا و ساختار اجتماعی بود که عبیدالله بن زیاد ملعون برای مقابله با نهضت مسلم بن عقیل به نماینده قبیله ها گفت: من، شما، افراد و عشیره تان را از طلا سیراب خواهم کرد به شرط آنکه خاطیان را از اطراف مسلم پراکنده کنید. بروید و بر کنگره های کاخ ظاهر شوید و با مردمان تان صحبت کنید و آنها را به شرط اطاعت به طلا بشارت دهید و بیمشان کنید از لشکریان شام و قطع جیره بیت المال.»

از یک سو با ایجاد ترس نظامی از سپاه شام و از سوی دیگر با تهدید به قطع رزق و عطا، قبیله ها را مجاب کردند تا از یاری امام دست بکشند و یا لااقل سکوت کنند.

ممکن است گفته شود پس مردم کوفه تقصیر زیادی در تنها گذاشتن امام حسین نداشتند. زیرا اگر می‌خواستند با ابن زیاد مقابله کنند، از هستی ساقط می شدند و تنها راه امرار معاش خود را از دست می‌دادند و از گرسنگی میمردند. در پاسخ باید توجه داشت که این عطاء و رزق صرفاً نیازهای ضروری را تامین نمی کرد، بلکه از آنجا که الگوی مصرف موجود در امپراطوری ایران و روم در میان خواص و عوام آن زمان رواج پیدا کرده بود، به طوری که با بی تحرکی یا حتی فعالیت‌های اقتصادی عادی تامین نمی شد، بلکه حکومت با پرداخت عطاء و رزق چنین هزینه ای را تأمین می‌کرد. خلفای جور برای حفظ حکومت خود و همراهی قبایل مختلف به تطمیع و راضی نگه داشتن و تأمین دنیای رؤسا و اشراف قبایل نیاز شدیدی داشتند. به عبارت دیگر برای حفظ حکومت خود یک نظام اقتصادی طبقاتی و کفر آلود را در اختیار نظام اجتماعی و سیاسی قبیل محور قرار دادند.

معنای پر شدن شکم از حرام، به دست آوردن اموال از طریق جهادِ همراه با امام غاصب و توزیع آن از طریق فرهنگ قوم و قبیله ای و نظام طبقاتی اشرافی و الگوی مصرف جنون‌آمیز برگرفته از امپراطوری ایران و روم است.

خطبه سیدالشهدا در کربلا صراحتاً اشاره به همین حقیقت دارد. این نظام رزق و عطیه مبتنی بر فرهنگ قومیت مادی و اخلاق پادشاهی ایران و روم شما را از یاری حق باز داشته است.

حال امروزه چه ساختارهای اقتصادی جدیدی برای دنیا پرستی شکل گرفته و انقلاب اسلامی را به عنوان پرچمدار توحید در دنیا امروز، تهدید به براندازی می کند؟

آیا کفر به خالق یا ایمان به خالق؛ صرفاً یک امر ذهنی و فردی است یا این تقسیم بندی در محیط بیرونی یا همان محیط زندگی‌مان قابل درک است؟

کفر، نفاق و ایمان فقط وصف انسان‌ها نیست. بلکه جوامع انسانی نیز نسبت به خالق هستی از کفر، نفاق و یا ایمان برخوردارند. این موضوعی است که جامعه امام حسین علیه السلام به آن دچار شده بود و لذا امام برای اصلاح این جامعه قیام کرد.

کفر و ایمان جوامع نسبت به کفر و ایمان افراد مهم تر و اساسی تر است. چرا که افراد کافر یا منافق یا مؤمن را هم این جوامع هستند که می سازند. بر این اساس خدای متعال و کل فرهنگ دین یک مرزبندی اصلی و حقیقی را به بشریت ارائه می دهد. امت کافر، امت منافق و امت مؤمن.

حال آنکه مرزبندی های کنونی ملت ها به مرزبندی های جغرافیایی، قومی و نژادی و یا حتی تصمیم‌بندی هایی مثل توسعه‌یافته و در حال‌توسعه تحریف یافته است. یکی از ساختارهای اجتماعی امت کفر و نفاق که باعث شهادت امام حسین علیه السلام شد، وابستگی قدرت سیاسی به قبیل محوری بود. امام را یاری نکردند چرا که امام از قبیله آنها نبود و از طرف دیگر همگان در خدمت رئیس قبیله‌شان بودند و رئیس قبیله نیز به دنبال دنیا طلبی و منافع مادی که در صورت یاری نکردن امام و یا لااقل سکوت در برابر قیام آن حضرت به آنها وعده داده شده بود.

دنیا طلبی صرفا فردی نیست؛ بلکه یک امر اجتماعی و سیاسی هم هست رؤسای اقوام ملأ و مترفین و بزرگان قبیله‌ها به عنوان مهندسان روابط اجتماعی کفرآلود در بیان حضرت علی (علیه السلام) این گونه توصیف شده‌اند:

رئیسان قبیله‌ها قاعده‌های هرم عصبیت هستند، پایه ها و ستون های فتنه و شمشیرهای فخر جاهلیت‌اند، پایه های گناهان‌اند و ملازم نافرمانی‌ها.

بار دیگر از خود بپرسیم که حضرت اباعبدالله حسین برای اصلاح کدام ساختارهای سیاسی و اجتماعی قیام کرد؟

نبی اکرم و علی علیه السلام ساختارهای قبیله‌گرایی را که تاریخ سیاست و قدرت کره زمین بر آنها بنا شده بود، را شکستند و روابط سیاسی الهی را برای اولین بار در تاریخ بشر بنیان گذاشتند. اما باید مشخص شود که پس از رحلت رسول الله منافقین چگونه و با چه پیچیدگی و طراحی‌هایی این مسیر را برگرداندند و جامعه را تا کجا به انحراف کشاندند که راهی جز قیام و شهادت امام حسین (علیه السلام) برای اصلاح آن باقی نگذاشتند؟ شهادتی که عزمت آن همه تاریخ بشریت را از ازل تا ابد به شور و خروش انداخته.

تا قبل از انقلاب اسلامی ایران رؤسای قبایل جهانی تقسیم به دو بلوک شرق و غرب شده بودند. تمام حکومت‌ها برای ادامه زندگی و حفظ بقای خود یا باید تحت سیطره شرق قرار می‌گرفتند یا تحت سیطره غرب و برای زندگی اجتماعی ساختاری جزء این وجود نداشت. اما امام خمینی به هیچ یک از این صاحبان قدرت تکیه نکرد و شعار نه شرقی نه غربی سر داد. چرا که مسئله این است کفر و نفاق و ایمان در زندگی بشریت عینیت دارد و صرفاً یک امر ذهنی و فردی نیست.

قسمت‌های بعدی این مجموعه را دنبال نمایید.

رهبران کفر و نفاق با چه ابزار و مجرایی توانستند جامعه را برای به شهادت رساندن سیدالشهدا با خود همراه کنند؟

چنانچه بخواهیم از از عاشورا و پیام آن با خبر شویم ابتدا لازم است که تفاوت احکام فردی با احکام اجتماعی را بدانیم. احکامی مثل غیبت نکردن؛ حجاب داشتن؛ نماز خواندن؛ احترام به پدر و مادر از احکام فردی هستند. اما جامعه نیز احکامی دارد، مثل احکام سیاسی، احکام روابط اقتصادی و فرهنگی.

پس از رحلت رسول خدا احکام اجتماعی اسلام رعایت نشد و یک جامعه، با تمامی ابعاد و روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی خود در مقابل اباعبدالله الحسین قرار گرفت. حضرت نیز برای اصلاح همین جامعه قیام کرد و به شهادت رسید.

ما عزاداران مصیبت عاشورا و دوستداران آن حضرت در وفای عهد خود با قیام امام حسین، انحرافات امت و جامعه را چطور بفهمیم تا در مقابل آن بایستیم؟

در رابطه با انحرافات یک جامعه ممکن است گفته شود اگر هر فرد وظایف خودش را به خوبی انجام دهد و خود را اصلاح کند، جامعه نیز اصلاح می شود. این یک نظر مشهور است اما بسیار ناقص و ساده انگارانه است. جامعه جدای از افراد دارای یک هویت و واقعیت است.

حال سران کفر و نفاق چگونه یک جامعه را در مقابل ولی خدا بسیج کردند؟ آیا برای تحقق اهداف خود نزد تک‌تک افراد می رفتند و می گفتند در مقابل ولی خدا بایستید؟ همان گونه که آب باران از طریق این جوی ها به یک مسیر مشخصی هدایت می شود، ملأ و مترفین، طاغوت و رهبران کفر، با مهندسی ساختارها و روابط اجتماعی کفر و نفاق، مردم را گمراه کردند.

پس علت به شهادت رساندن امام حسین (علیه السلام) انحراف جامعه از احکام اجتماعی و ساختارهای سیاسی و اقتصادی آخرین پیامبر الهی بود. روابط و ساختارهایی که امام حسین را بر آن داشت که برای اصلاح آن قیام کند. بایستی روابط و ساختارهای اجتماعی بسترساز واقعه عاشورا را شناخت تا بتوان گفت جامعه ما چه باید بکند. در غیر این صورت جامعه ما نیز به همان خطراتی مبتلا می شود که جامعه امام حسین مبتلا شد و شهادت حضرت را رقم زد.

آن روابط و ساختارهای سیاسی و اقتصادی قاتل امام چه بودند؟

برای یافتن پاسخ این سوالات قسمت های بعدی این مجموعه را دنبال نمایید.

چگونه امتی که به اسلام و رسول خاتم انتساب داشت، به فرزند پیامبر حمله ور شد و در برابر این جنایت عظیم با همراهی یا با سکوت به وحدت اجتماعی رسید؟

در زیارت عاشورا عرض میکنیم:

فَلَعَنَ اللَّهُ اُمَّةً اَسَّسَتْ اَساسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَیْکُمْ اَهْلَ الْبَیْتِ

وَ لَعَنَاللَّهُ اُمَّةً دَفَعَتْکُمْ …

این لعنت بر امت و جامعه ای است که اهل بیت را به قتل رساندند و با تغییر در آموزه‌های اجتماعی و حکومتی پیامبر خاتم پایه‌های ظلم بر ایشان را بنا کردند.

چگونه شد که جامعه از رهبران نفاق همراهی و تبعیت کرد تا آنجا که باعث شهادت حضرت سیدالشهدا شدند؟

این لعن منحصر به افرادی نمی‌شود که در عصر عاشورا در سرزمین کربلا حضور داشتند و در مقابل حضرت قرار گرفتند و ایشان را در گودال قتلگاه به شهادت رساندند. بلکه این لعن و نفرین به یک جامعه وارد شده است. به جز زیارت عاشورا سایر لعن‌هایی که در زیارت مطلقه اباعبدالله آمده است منحصر به افراد یا رهبران نفاق نمی شود بلکه به یک جامعه و امت نیز وارد می‌گردد.

لُعِنَتْ أُمَّةٌ قَتَلَتْكُمْ وَ أُمَّةٌ خَالَفَتْكُمْ وَ أُمَّةٌ جَحَدَتْ وِلاَيَتَكُمْ وَ أُمَّةٌ ظَاهَرَتْ عَلَيْكُمْ وَ أُمَّةٌ شَهِدَتْ …

این عبارات یعنی اباعبدالله الحسین در مقابل هویت و تمامیت یک جامعه قرار داشت. اگرچه لعن مخصوصی هم برای رهبران نفاق و محورهای شرارت در این زیارت آمده است. امام آنها بدون حمایت و یاری جامعه نمی‌توانستند این جنایت عظیم را رقم بزنند.

در دعای ندبه نیز همین حقیقت بیان می‌شود. یعنی جامعه‌ی مدعی مسلمانی و منتسب به نبی اکرم با همدیگر یک وحدت اجتماعی را تشکیل دادند تا با همدلی و همفکری و همکاری هم، نسل رسول خدا را از بین ببرند. این دعای شریف نیز قتل و شهادت و آزار و اذیت خاندان نبوت را به رفتار جمعی جامعه و امت نسبت می‌دهد.

وقتی حضرت اباعبدالله حسین خواست به سمت مکه حرکت کند برای برادرش محمد حنفیه و صیتی را نوشت که در آن نیز به همین مطلب مهم اشاره می‌شود:

برای اصلاح امت جدم از این شهر خارج می‌شوم

در این روایت باز هم بحث از امت مطرح است. منظور امام حسین از اصلاح امت رسول خدا چیست؟

این اصلاح ناظر به کدام یک از ابعاد زندگانی یک امت است ؟

اصلاح امت چه تفاوت بنیانی با اصلاح افراد دارد؟

برای یافتن پاسخ این سوالات قسمت‌های بعدی این مجموعه را دنبال کنید.